Skip to main content
18 mei 2024

Opwekking begint met een aanraking van God

Een beetje teleurgesteld zit Opwekkingsfotograaf Ruth de Jong een paar jaar geleden in de zondagsdienst. Het hele weekend werkt ze hard om mooie foto’s te maken, maar bij alles wat ze doet voelt het als ‘dikke stroop’. Ze zit niet lekker in haar vel, en tot overmaat van ramp wordt ze binnenkort 45 jaar. En dan heb je je beste tijd wel gehad, toch?

De woorden van de spreker Henk Stoorvogel schallen door de zaal: “Sta op, slacht je opdracht en ga het doen! Laat maar komen wat hierna komt. Ik, je God, zal erbij zijn. Het tweede deel wordt beter dan het eerste!” Met een ruk zit Ruth rechtop. Ruth: “Het klonk bijna te mooi om waar te zijn, maar ik koos ervoor om het te geloven!” En vanaf dat moment ziet de wereld er anders voor haar uit. Eentje die vol vertrouwen én verlangen uitziet naar wat God gaat doen.

Naar oorlogsgebied

“Als het gaat over ‘aangeraakt worden’ door God, dan is dat na die betreffende dienst wel gebeurd”, zegt Ruth. “Ik werd door iemand gevraagd om verhalen en foto’s op te gaan halen in Oekraïne. We zouden naar een gebied gaan dat dichtbij het front en naar dorpen die net twee weken van de Russen waren bevrijd”, zegt ze. Toch ging ze, omdat Ruth geloofde, en bevestiging kreeg, dat God haar daar wilde hebben.

God’s aanraking

“Ik ben nu vijf keer, op verschillend plekken, in Oekraïne geweest. Daar heb ik met eigen ogen gezien wat ‘het kwaad’ betekent in mensenlevens.”, zegt Ruth. Door de interviews spreekt ze met veel verschillende mensen. “Het leed dat ze is aangedaan is zo verschrikkelijk! Sommigen willen graag hun verhaal vertellen, maar het enige wat ze kunnen doen is huilen. En daar zit ik dan. Ik weet dat het ‘er zijn’ van ontzettend grote waarde is. Je mag dan als christen, de aanraking die God in mijn leven heeft gedaan, doorgeven aan deze mensen. Ook al betekent het dat je vaak ‘niks doet’. Je zit en luistert. Maar na afloop van het gesprek bid ik vaak voor ze. En dan is het net alsof de hemel openbreekt en de hand van God hun aanraakt. Dat is zo bijzonder!”

Hoop doorgeven

Als Ruth eraan terugdenkt zitten de tranen haar hoog. “Er zijn zo ontzettend veel verhalen te delen die impact maken! Verhalen over hoe God omziet naar mensen, ook al raken ze alles kwijt wat hun lief is. De hoop die daar uitspreekt maakt dat ik blij ben dat God mij hiervoor wil gebruiken. Dit werk is zwaar. Het is zo pijnlijk, zo gruwelijk. Dit werk kun je wat mij betreft alleen maar mét God doen. En dan is het al mijn tranen en pijn waard.”

Jouw verhaal

Heb jij tijdens de Pinksterconferentie een bijzondere aanraking van God meegemaakt? We horen graag van je!